Wat zijn voor- en nadelen van een peergroup?

Laat ik beginnen met de nadelen.
De aandacht voor negatief gedrag door jongeren met als belangrijkste reden peer-pressure, denk aan de "Just say no!" (to your peers) campagne tegen drugs, werd onderwerp van veel discussies waarin jongeren ondertussen bijna structureel als een "Probleem" werden beschouwd.
Jongeren werden en worden als één groot problematisch collectief beschouwd.
Ze moeten worden verspreid, opgevangen, bezig gehouden of in een traject zitten.
Er zijn weinig jongeren die worden geroemd vanwege de geweldige creativiteit, levenslust en daadkracht die nog niet met protocollen doodvergaderd is, terwijl dit natuurlijk ook een feit is.
De nadelen van peergroups zijn dan ook vooral op het gebied van het maken van keuzes te benoemen.
Bijvoorbeeld deze in scene gezette groepsdruk (waarbij ik het reuze grappig vind dat die meisjes waarschijnlijk nog geen 16 zijn, maar wel over drank vervoegen, en ik het gevoel heb dat het meisje dat zo dapper weigert dit al veel langer geleden heeft opgegeven...) is een scenario waar met name ouders van wakker liggen:

Keuzes maken heeft te maken met loyaliteit aan de groep.
Je maakt niet graag keuzes die je diskwalificeren binnen de groep.
Andere nadelen van peergroup-gedrag zijn gebonden aan het vormen van je identiteit.
Daar kun je het meeste last van hebben als een peergroup zich tegen je keert.
Denk aan homoseksuele jongeren die uit de kast komen en hun oude vriendengroep opeens niet meer aan hun kant weten, denk aan ongeacht welke jongeren die hoe dan ook (etnisch, uiterlijk, cultureel of gedragsgebonden) anders zijn en daardoor vijandigheden te verduren krijgen.
Deze uitsluiting van de groep waar ze bij willen horen of bij hoorden kan grote, soms extreme, gevolgen hebben.
Zeker in het tijdperk van de nieuwe media komt alles veel harder en sneller binnen bij iedereen.
Maar het kan ook al laagdrempeliger problemen geven als de groep nogal dwingend is in haar opvattingen.
Hoe sterker vervlochten met een groep, hoe moeilijker om je eigen identiteit te vormen en te behouden.
Hoe moeilijker ook om conflicten, die ook bij een relatie horen, te hebben en er mee te leren omgaan, hier kies je meestal voor het omzeilen van het conflict om veilig binnen de groep te blijven.
Je kunt hier wel een kringetje in zien met wat fantasie.
Het is al met al voor jonge mensen moeilijk om voor zichzelf te kiezen.
Maar er zijn ook voordelen, gelukkig....
Die voordelen hangen overigens nog steeds samen met dezelfde motieven; veiligheid en identiteit.
Door een peergroup groeien tot de persoon die je wil en kan zijn is natuurlijk ook positief te duiden.
Een tijd geleden kwam deze campagne uit Engeland in het nieuws, waarin jongeren niet als probleem maar als inspiratie en oplossing worden gezien en overal ter wereld goede dingen proberen te doen zoals bijvoorbeeld vrijwillig levens redden;

De jongeren in deze video maken ook deel uit van een peergroup, om precies te zijn van de jongerenafdeling van de reddingsbrigade op zee.
Er zijn veel meer voorbeelden van groepen waarin jongeren wel gewoon goede keuzes en afwegingen maken.
Groepen waar ze niet alleen vinden wat ze nodig hebben, maar ook boven zichzelf uit kunnen groeien.
Ze kunnen collectief beschikken over relevante en leeftijdsgebonden informatie die hen helpen om grip op de wereld te krijgen, zich voor te bereiden op een zelfstandig leven, op een rol waarin ze ook iets willen en kunnen betekenen voor anderen.
Het beeld van de jongere die egoïstisch voor zichzelf leeft, comfortabel in die verantwoordingsvrije verlengde jeugdfase, met een gebrek aan compassie vanwege het nog niet helemaal voltooid zijn van alle nodige hersenverbindingen, kan bij deze drastisch worden genuanceerd.
Jongeren en hun peergroups zijn wel degelijk een positieve kracht, dat wij dat als volwassenen, ploeterend op onze volwassen eilandjes, snel zijn vergeten zegt misschien wel meer over ons dan over hen.