En nu zijn jullie aan de beurt.

Want ik houd hier op.
Gegroet!
Alles wat ik heb kunnen vinden, bedenken, concluderen staat hier nu voor eeuwig op het internet.
Het was precies wat ik me er van had voorgesteld.
Veel open deuren maar ook bevestiging.
Van wat ik doe en wat ik wil doen.
Werken met jongeren, kennisoverdracht, bouwen aan straks, ook al is die laatste nogal hoogdravend.
Ik ben benieuwd naar jullie reacties, naar mogelijkheden tot discussie, naar meer dan dit en nog wat...
Oh, en omdat ik dat had gezegd tijdens de presentatie; die brief aan mezelf! Dear me....

Lieve Jon.
Ik weet dat het allemaal niet meevalt. Je denkt het allemaal te begrijpen, maar dan is dat toch niet zo. Je vriendinnen zijn allemaal bezig met sparen voor hun uitzet, omdat ze al vaste verkering hebben, maar jij kunt je gewoon niet voorstellen dat het leven alleen maar daarom draait. Je ziet jezelf niet een huis kopen achter het huis van je ouders, elke zondag op de voetbalwei staan....Je kan niet wachten tot je naar een andere stad toe mag, ver van de oostelijke mijnstreek, waar helemaal geen toekomst lijkt te zijn. Je baalt als een stekker dat de dekaan alleen maar een folder over verpleegkunde B had vanochtend, die man komt van een andere planeet en kent jou helemaal niet. Houdt moed! De vragen blijven maar je vindt steeds meer antwoorden. Als je je nu voorstelt hoe je later zou willen leven, kan ik je vertellen dat als je later om je heen kijkt het allemaal redelijk klopt met het plaatje in je hoofd. Je ontmoet mensen die vrienden voor het leven zullen blijken en waar je mee gaat reizen en oud mee wordt. Je wordt gelukkig, ik beloof het je!
Alle liefs, Jon.