Over seksualiteit.

Veel wil ik er niet over kwijt, niet omdat het niet interessant is, maar vooral omdat dit onderzoekje er eigenlijk niet direct over ging.
Seksualiteit speelt voor velen toch meer op een wat individueler betrekkingsniveau, niet zozeer iets voor in de groep, ook al is het wel degelijk iets dat bij de identiteitsontwikkeling hoort en zeker in groepen besproken en beoordeelt wordt.
Soms is de groep echt wel een graadmeter wat betreft de afbakening die jongeren zelf moeten vormen als ze gaan experimenteren met hun gevoelens en hun lichaam.
Over het algemeen hoor je veel onrustige geluiden over jongeren en seksualiteit.
Door bijvoorbeeld bepaalde muziekstromingen en/of vervagend normbesef zouden jongeren veel te veel bezig zijn met seks, op veel te vroege leeftijd er aan beginnen en ook veel meer risico te lopen door een gebrek aan informatie of een gemakzuchtige houding ten aan zien van het binnenhalen van die informatie.
Deze geluiden komen uit allerlei hoeken, maar ze lijken voorbij te gaan aan het gegeven dat bij wijze van spreken in de middeleeuwen jonge mensen ook al vroeg en veel met seksualiteit bezig waren, al dan niet door huwelijkspolitiek ingegeven.
Maar het is dus niet zo dat kinderen door de eeuwen heen altijd zo goed afgeschermd waren van het onderwerp, integendeel, die fijngevoeligheid is iets van de laatste eeuw.

Misschien is hier de wens de vader van de gedachte als mensen klagen over een te grote nadruk op seksualiteit, maar het heeft zeker te maken met de verlengde jeugdfase van jongeren (na de invoering van de schoolplicht tijdens de industriële revolutie) waarin jongeren geacht worden later seksueel actief te worden dan wel later te huwen.
De afgelopen tien jaar is er echter wel degelijk een versnelling in de grotere vrijheid en openheid van jongeren met betrekking tot seks te constateren.
De directe aanleiding hiervoor zijn waarschijnlijk toch wel de nieuwe media.
Onderzoek wijst uit dat jongeren dit ook als hun voornaamste en meest populaire informatiebron gebruiken en dan gaat het met name over internet.
Dat deze informatie vaak gepaard gaat met een zekere 'hyperigheid' en 'stoerheid', veelal doortrokken is van een ideaalbeeld dat door geen enkele normale sterveling te verwezenlijken is, lijkt jongeren op het eerste gezicht niet te boeien.
Pas in tweede instantie is het wel belangrijk voor met name meisjes, en het westerse ideaalbeeld van de 'size 00-look' heeft wel een probleem veroorzaakt op het punt van zelfbeeld.
Blijven benadrukken dat het 'allemaal nep' is lijkt toch wel te werken.
Jongeren hechten daarnaast toch nog steeds heel veel belang aan trouw binnen een relatie en zijn niet perse 'meer promiscue dan vroeger'.
Wel is de definitie van het woord relatie eentje die kennelijk aan revisie toe is, jongeren verstaan er bijvoorbeeld tegenwoordig iets anders onder dan een huwelijk.....
En daarnaast is het interessant om te zien dat jongeren uit gezinnen waar ze steun, affectie en informatie krijgen op seksueel gebied toch competenter zijn en communicatiever als ze zelf seksueel actief worden.
Het is niet voor niets dat problemen met seksualiteit, zoals SOA's of tienerzwangerschappen, zich veelal voordoen in die groep jongeren die uit een strenge conservatieve achtergrond komen, een achtergrond waarin praten over seks met je kinderen een taboe is.
Deze jongeren zijn veelal slechter voorgelicht over voorbehoedsmiddelen en over eigen grenzen die je kunt en moet stellen.
Al met al is dit toch best nog een lang verhaal geworden, maar ik vond het wel goed om mee te nemen.
Omdat volwassenen met betrekking tot jongeren seksualiteit vaak zien als onderdeel van de tegencultuur die jongeren naar verluidt aanhangen, maar daar kun je dus wel degelijk wat vraagtekens bij stellen.